Перевод: с польского на немецкий

с немецкого на польский

zwyczaj ludowy

См. также в других словарях:

  • kogutek — m III, DB. kogutektka, N. kogutektkiem; lm M. kogutektki 1. «mały, młody kogut ptak» Do nóg jej biegło ptastwo: stąd kury szurpate toczą się kłębkiem, stamtąd kogutki czubate. (Mickiewicz) 2. «jakikolwiek przedmiot w kształcie koguta, np.… …   Słownik języka polskiego

  • dyngus — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u. || a, Mc. dyngussie {{/stl 8}}{{stl 7}} zwyczaj ludowy polegający na wzajemnym oblewaniu się wodą w poniedziałek wielkanocny; śmigus : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zrobić komuś dyngus. Mokrego dyngusa!… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kogutek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż IIa, D. kogutektka {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o ptaku: młody, niewielki kogut : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po podwórzu biegały małe kogutki. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • śmigus — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a || u, Mc. śmigussie {{/stl 8}}{{stl 7}} zwyczaj ludowy polegający na wzajemnym oblewaniu się wodą w poniedziałek wielkanocny; dyngus : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zrobić komuś śmigus. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • obyczaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «powszechnie przyjęty, umowny, najczęściej utwierdzony tradycją sposób postępowania w danych okolicznościach, właściwy pewnej grupie ludzi, charakterystyczny dla danego terenu, okresu itp.; zwyczaj» Dawny, ludowy,… …   Słownik języka polskiego

  • gaik — m III, D. u, N. gaikkiem; lm M. i 1. «mały gaj; lasek» Brzozowy, świerkowy, zielony gaik. 2. «ludowy zwyczaj witania wiosny, polegający na obnoszeniu po wsi przyozdobionej zielonej gałęzi albo drzewka i śpiewaniu tradycyjnych pieśni; także sama… …   Słownik języka polskiego

  • maik — m III, D. u, N. maikkiem; lm M. i «ludowy zwyczaj witania wiosny polegający na obnoszeniu po wsi przystrojonej zielonej gałęzi albo drzewka i śpiewaniu tradycyjnych pieśni; także sama ta gałąź lub drzewko; gaik» …   Słownik języka polskiego

  • oczepiny — blp, D. oczepinyin «ludowy zwyczaj weselny polegający na zdjęciu pannie młodej wianka i nałożeniu czepca na znak przyjęcia przez nią obowiązków mężatki i gospodyni» …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»